Una Fiesta Buenisima!!! - Reisverslag uit Bilbao, Spanje van Anne-Nina Wiel - WaarBenJij.nu Una Fiesta Buenisima!!! - Reisverslag uit Bilbao, Spanje van Anne-Nina Wiel - WaarBenJij.nu

Una Fiesta Buenisima!!!

Door: Anne-Nina

Blijf op de hoogte en volg Anne-Nina

07 Juni 2009 | Spanje, Bilbao

Wat een feest! Ongelofelijk gezellig! Gister was het dan eindelijk zover. 6 juni, de communie van de kinderen. Wat hadden ze er lang op moeten wachten! En er moest veel voor geregeld en gedaan worden ook! Zelfs gisterochtend hebben de Arantza en ik nog het een en ander moeten doen. De tulpen werden netjes in de vaas gezet, de 30 flessen champagne werden koud gelegd in het bad gevuld met ijs, daar werd het bier nog bijgelegd, de wijn werd op goede temperatuur gezet en aangezien het weer nog goed was besloten we om de tafel van waar de kinderen aan aten naar buiten, naar het terras, te verplaatsen. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan! Het was een lange, smalle tafel, maar probeer die maar eens tussen de deuren, gangen en bochten te wringen. Dat ging niet zo gemakkelijk. Na wel 100 pogingen is het dan eindelijk gelukt en gingen we ons als een gek omkleden. Want inmiddels was het natuurlijk veel later geworden. De kinderen trokken hun prachtige jurken aan. Iets wat wij in Nederland niet echt kennen. En zeker ik niet, want ik wilde niet eens een jurk aan met mijn communie. Maar ik moet toegeven, als ik wist dat er van dit soort jurken bestonden, dan had ik misschien mijn gedachte vel veranderd. Iedereen had zich in zijn jurk of pak gehesen. De haren werden gedaan, make-up werd opgedaan en de hakken werden aangetrokken. Ja, ik moet toegeven, de schoenen met hakken van Arantza waren erg mooi, maar helaas, ze haalde me er niet mee in. En dan foto’s. Ook Christina was inmiddels in huis en dus werden er foto’s gemaakt. Met familie, met de kinderen, de kinderen alleen, alles hebben we gehad. En toen was het tijd voor de kerk. De kleinste deed nog een poging om me mee te krijgen, maar helaas. Het werkte niet. Er waren nog wat puntjes die op de i’s gezet moesten worden en e catering kwam, dus Christina en ik bleven thuis. Ze beloofde me de foto’s te geven en inmiddels heb ik die ook gekregen. Toen zag ik pas dat ze niet echt in een kerk waren geweest, maar meer in een soort gemeentehuis. Dus op zich niet een grote ramp, want ik dacht namelijk dat ze naar een echte kerk gingen. Christina en ik deden de laatste dingen en zorgden ervoor dat alles perfect was voor als de 2 communicanten thuis kwamen. Natuurlijk wat voorgeproefd van de catering wat echt heerlijk was! Ze kwamen de taart brengen, maar de tweede verdieping stond zo wankel dat we er niet echt naar durfde te kijken, omdat we bang waren dat hij dan al omviel. We besloten hem dus om op mijn kamer te zetten, met de deur dicht, zodat niemand hem ook maar kon aanraken. En dat is gelukkig allemaal goed gekomen.
En toen kwamen ze daar eindelijk! De jurken werden uitgetrokken en er werden feestjurken aangetrokken. De flessen champagne, wijn en bierblikjes werden open getrokken en het feest kon beginnen. Langzaam maar zeker stroomde de hele familie binnen. En één voor één ga je die dan vriendelijk begroeten, met niet te vergeten de 2 gebruikelijke zoenen. En de één blijft wat langer met je kletsen dan de ander. Veel hoefde ik in principe niet te doen. Voor alles werd gezorgd. Af en toe de catering helpen met de hapjes, die echt verrukkelijk waren! Gezellig een praatje hier, een hapje en een drankje daar, met de kinderen naar het park en daar lekker spelen. Echt super gezellig! De mannen zaten met z’n allen op de banken en de vrouwen gezellig aan een tafel , met daarop natuurlijk de flessen wijn en champagne.
Eindelijk mochten de kids de cadeautjes uitpakken. En wat voor een cadeautjes. Een wii, een fiets, horloges, schoenen, strandlakens, sieraden, en weet ik het wat allemaal nog meer. Flink verwend, dat zijn ze zeker!
Al gauw werd het later en later en werden er nog meer lekkere hapjes op tafel gezet. En de rij lege flessen werd steeds langer. Jaime zei al: ik zet ze op een plek neer waar ik ze niet zie, zodat ik me morgenvroeg niet te pletter schrik als ik wakker word. Tja, dat de Spaanse bevolking kan drinken, dat weten we allang!
Laat in de avond werd het natuurlijk het leukst. Een oma die ineens erg lenig deed en zo haar benen over elkaar legde terwijl ze in kleermakerszit zat, en dan de praatjes van de mannen over Nederlanse blonde meisjes. Dat Jaime het maar getroffen had met zo’n Au-Pair in huis. En dan natuurlijk de muziek. Hoe kan het niet anders: Mamma Mia. En iedereen ging los! Wat een feest, het kon niet beter. In de polonaise, allemaal op een rij. De jongste was inmiddels al moe, maar wilde niet toegeven aan haar slaap en dus stond ze bij mij. Dansen dat wilde ze niet. Alleen met mij. Zelfs de opa van de kinderen die kanker heeft en er slecht aan toe is stond op van de bank en deed een dansje! Hier danste ik met Arantza, daar met een nichtje, daar met Jaime, vervolgens met Christina en weer een andere keer met een oom. Ik geloof dat ik iedereen zo ongeveer wel gehad heb… We hebben zo een aantal uur gedanst totdat we zagen dat het al 2uur was en er wat mensen opstonden om naar huis te gaan. En als er één schaap over de dam is volgt de rest vanzelf. De kids werden in bed gelegd en langzaam ging iedereen naar huis. De ouders besloten om nog uit te gaan met wat vrienden. Of ik het erg vond om nog op te passen. Nou, ik had een super gezellige dag gehad en vond het wel tijd om te gaan slapen, dus erg vond ik het niet! En zo eindigde de super gezellige en geweldige dag! Ik had dit echt voor geen goud willen missen. En ook de ouders bleven maar zeggen dat ze het zo geweldig vonden en dat Christina en ik goed werk hadden geleverd ondanks die stress.
En dan de zondagochtend. Iedereen had natuurlijk lang geslapen, want dat hadden we wel nodig! Toen ik de keuken binnenkwam vond Arantza dat ik er verdomd goed uitzag, ben je niet ‘dood’ zei ze. Dat viel reuze mee! Maar wat wil je, de familiefeestjes in Nederland, daar kunnen wij ook wat van! We praten nog wat na en vader had het natuurlijk over de rij lege flessen die er stonden. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar we hebben ze geteld. En van de 30 flessen champagne zijn er 7 niet open gegaan, verder zijn er 5 rode flessen wijn op, en 3 witte, een fles wodka en een halve fles rum. Nou en dat allemaal met 17 volwassenen. We zullen het er maar op houden dat de Spaanse bevolking van een lekker glaasje wijn houdt! En een rommel dat het was! Overal glazen, vlekken in het tapijt, op het tafelkleed, kruimels overal, hapjes die niet op zijn gegaan, lege flessen, en weet ik het wat allemaal nog meer. Dus na het ontbijt, dat inmiddels brunch was, zijn we maar begonnen met het opruimen van die troep. Tja dat hoort er nu eenmaal bij. Inmiddels ziet het er alweer aardig uit en zijn er alleen nog een aantal dingen die niet op zijn plek staan. Maar dat komt vanzelf wel goed, we hoeven vandaag niet alles te doen! Uitrusten en lekker een filmpje kijken is ook niet verkeerd na zo’n super dag. En dat is dus wat we vandaag nog meer hebben gedaan.
Morgen alweer maandag. Begint het ritme weer. Dit weekend is echt voorbij gevlogen! Hadden we maar meer van dit soort weekenden… Over 2 weken hebben de kinderen vakantie en ik kan niet wachten! Vrijdag hadden ze ’s ochtends ook vrij en dus hebben we lekker gespeeld. Ze kunnen uitslapen en kijken vervolgens wat t.v voordat we gaan ontbijten. Je kleedt je aan, haalt wat brood voor ’s middags en gaat spelen. Helaas was het niet echt lekker weer, dus echt veel buiten doen dat konden we niet, maar toch hebben we ons prima vermaakt. En dan daarna naar school. Ik snap wel waarom de ouders daar niks aan vinden, zo’n afsluiting. Op het grote basketbalveld buiten moeten alle klassen op komen marcheren op de muziek van de school. De slimste, en de sportiefste van dit jaar uit iedere klas krijgt een medaille en vervolgens wordt er afgesloten door middel van een spel. Ik vond het leuk om een keer te zien, maar ik snap dat de ouders ieder jaar wel zoiets hebben van: ‘ pfff moeten we daar alweer heen?!’ Na deze afsluiting zijn we met z’n allen de auto ingegaan en hebben we alle laatste spullen opgehaald voor zaterdag. Van de tulpen tot de jurken. En dat was heel gezellig, want zo kon je merken dat iedereen er echt veel zin in had!
Zo, dat was mijn verhaal van dit weekend. Ik kan echt zeggen dat het feest super leuk was! Heel gezellig met de familie die heel aardig is, de ouders die blijven zeggen dat ze het zo met je getroffen hebben en vervolgens met je staan te dansen op de muziek van Mamma Mia. De opa’s en oma’s, tantes, oom, nichtjes en neefjes, waarmee je kletst speelt of danst, de lekkere hapjes en drankjes. Met deze familie ga ik het de laatste 4 weekjes nog super hebben! Zeker als de kinderen over 2 weken vakantie hebben, ook dan wordt het een feest!
Liefs
xxx

  • 07 Juni 2009 - 20:27

    Nancy:

    Wat een verhaal en wat een feest! Ik zie het helemaal voor me. Ben benieuwd naar de feestjurken nu ik deze plaatjes gezien heb. Hoeveel flessen stonden er op jouw conto??
    En van die jurk: als je het geweten had... ik geloof er niks van.
    Geniet maar van de laatste weken. Straks wil je toch nog langer blijven....
    lfs

  • 08 Juni 2009 - 20:52

    André:

    Tjonge, heb ik net de kranten op internet gelezen en dan krijg ik deze Spaanse krant er ook nog bij. Wat een verhaal! Journaliste ja, dat lijkt me wel wat voor je. En wat een feest zeg! Het ziet er ook allemaal geweldig christelijk uit. Inderdaad, de moeder kijkt wat kleintjes... maar ze mag er zijn hoor.
    Succes met de verwerking.
    groeten,
    André en Henny

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Spanje, Bilbao

Bilbao, Nanny Anne-Nina

Recente Reisverslagen:

05 Juli 2009

Een warm onthaal

03 Juli 2009

'Adios familie Urizar'

01 Juli 2009

'Adios Gabes'

28 Juni 2009

Het allerlaatste weekend

26 Juni 2009

Het lijken schatjes……
Anne-Nina

Actief sinds 29 Aug. 2008
Verslag gelezen: 99
Totaal aantal bezoekers 43634

Voorgaande reizen:

19 Maart 2009 - 30 Juni 2009

Bilbao, Nanny Anne-Nina

30 Augustus 2008 - 20 December 2008

Mijn eerste reis

Landen bezocht: