Een warm onthaal

Na een heerlijke nacht in mijn eigen bedje, een lekker ontbijt met heerlijke bruine boterhammen en weer een fijne douche, zonder al te veel chloor ben ik weer helemaal 'thuis'. Alsof ik nooit weg geweest ben...
Gisterochtend was het voor mij tijd om afscheid te nemen van de familie Urizar. Iets wat zwaar was. Het scheelde niet veel of er rolden tranen. Een dikke kus en knuffel van de kleine, een kus van 'my friends' Jaime en een dikke kus en knuffel van de moeder. En daar gingen papa en ik. Bepakt en bezakt...
Arantza had al plannen gemaakt om naar de antiekmarkt in Lille te komen. Papa had er wat over verteld en meteen zat ze de volgende dag wat op internet te neuzen voor vliegtickets. Dus wie weet zie ik ze binnekort wel langskomen.
De reis verliep prima. Papa heeft nog een goede indruk achter gelaten door op het alarm knopje in de lift te drukken in plaats van op het knopje naar boven. Dus ook hier weten ze dat de 'Wieltjes'weer zijn geweest. Sjongejonge, je neemt ze mee hoor!!!
En toen was daar het moment van de waarheid. Had ik thuis goed gewogen en klopte het allemaal. Op de grammen af!!! Overal in elke koffer precies het gewicht dat toegestaan was, op de gram af. Dus dat had ik precies goed gedaan. Nu was het nog hopen dat het dit keer allemaal heel uit het vliegtuig kwam. Toen wij uit het vliegtuig kwamen zag ik allemaal mensen zwaaien en roepen. Alleen kon ik niet goed zien wie het waren. Papa en ik zeiden al tegen elkaar: Is dat nou Nancy, of Karlijn?!?! Ja, nee, ja, we wisten het niet zo goed, dus moesten we afwachten totdat we de koffers hadden gepakt.
Toen we door de uitgang liepen stond daar het welkomscomité te wachten. Mijn grote vriend Daan bij mama op haar schouders met een lieve beer en tekening in zijn hand en Rosemarijn, Geerte & Karlijn hadden een leuk spandoek in hun handen met een lieve tekst: 'welkom thuis nina'! Dat was nog eens een verrassing!! Zeker een leuke thuiskomst.
Omdat ik erg veel trek had in een lekker frietje met zijn we met z'n allen nog een lekker frietje gaan eten. Erg gezellig natuurlijk. En Daan, die is zijn praatjes niet kwijt. Hij is nog steeds hetzelfde allen natuurlijk wat groter, maar zijn praatjes, die heeft ie nog steeds.
Na het lekkere frietje en het ijsje zijn we naar huis gegaan. Daan thuis afgezet en daarna naar huis. Daar was de boel ook versierd. De vlag uit, slingers buiten en in mijn bedje waren ook de balonnen niet vergeten.
Vannacht heerlijk geslapen en vanochtend een heerlijk ontbijtje gegeten. Nu rest mij alleen nog het uitpakken van al die koffers... Dus daar ben ik nog wel even zoet mee.
Ik zie jullie allemaal heel snel zodat ik de verhalen 'live' kan vertellen met alle foto's.

Veel liefs en dikke kus uit Nederland
xxx