‘Kamp van de Wiel’

Is het al woensdag?! Dat is wat ik me deze ochtend afvroeg. Sinds de kinderen vakantie hebben gaat de tijd een heel stuk sneller. En dat komt omdat we het super gezellig hebben. Het is één groot feest. Maandag was de verjaardag van Jaime en ook de trouwdag van hem en zijn vrouw Arantza. Het cadeau dat Cristina en ik gemaakt hadden was goed in de smaak gevallen, dus dat hebben we goed uigekozen. De kinderen waren die dag druk bezig met tekeningen maken voor hun ouders. Net voordat we gingen eten belde Jaime op. Of we vanavond mee gingen naar ‘de Mac’. Iets wat iedereen wel lekker vond. Een speciale dag, en dat gingen we vieren met een etentje bij de Mac Donalds. Zéér speicaal… Nou, dat was voor mij een hele tijd geleden dat ik daar was geweest. Maar voor een keertje zeg je daar natuurlijk geen nee tegen. Die dag zijn we druk bezig geweest met tekeningen maken, hebben we in het park gespeeld en zijn we naar het strand geweest. Helaas moest er deze week ook nog gezwommen worden, dus ook daar zijn we heen geweest. Die avond hadden we het heel gezellig. Iedereen genoot van het eten, en we kletsten en lachten over van alles. Toen we het toetje, een ijsje, zaten te eten vroeg de vader ineens: ‘Doen jullie dit ook in Nederland met jullie ijsje’??? Hij beet het onderste stukje van het hoorntje eraf en zoog zo het laatste restje softijs eruit. Nou uhmmm nee, zo heb ik nog nooit iemand zijn ijsje op zien eten... Of heb ik het verkeerd en doe iemand dat toch?! En ik maar denken dat ze hier netjes moesten eten. Neem dus vooral geen voorbeeld aan hem. Want zo moet het in ieder geval niet. Nadat iedereen net zijn ijsje had doorgeslikt begon Mariana over snoepjes voor op de terugweg tijdens het wandelen. Iets wat ze kan blijven eten, de hele dag door. Vandaar dat ze nu ook al 7 vullingen heeft, ach alsof het niets is. Omdat het vandaag een speciale dag was mocht het. En ook moeders is er niet vies van, dus die deed vrolijk mee. Tijdens het eten van de snoepjes en de wandeling kwam er ter sprake, dat Gabriella volgende week woensdagochtend voor 15 dagen op kamp vertrok. Opeens had Jaime een pracht idee: zouden we de kinderen niet een week naar ‘Kamp van de Wiel’ kunnen sturen. ( ja mama, weet wat je gezegd hebt, je hebt de kinderen uitgenodigd in Nederland… ) Hij zag het al helemaal voor zich. De 15 dagen die hij vrij had samen met zijn vrouw, terwijl de kinderen zich heerlijk zouden vermaken op ‘Kamp van de Wiel’. Er was alleen wel een voorwaarde: Rosemarijn moest ook thuis zijn, want ander konden we geen eerlijke teams maken voor het hockeyen, voetballen of tennissen. Dus Rosemarijn, ook jou zijn ze niet vergeten. Er werden grapjes gemaakt, maar er werd ook serieus gevraagd aan de kinderen wat ze van het idee vonden. Ze vonden het prima, zolang ze maar samen gingen. En zo werd Jaime’s glimlach groter en groter, hij zag het al helemaal voor zich.
Bij thuiskomst lagen er nog een aantal tekeningen en cadeautjes te wachten. Dus die hadden de kinderen gegeven. En zo was het het einde van een mooie dag.
Vandaag heb ik weer hele andere dingen gezien. Maar ook het park en het strand hebben we vandaag gezien. In Spanje is er vandaag een speciale dag. ‘Dia del San Juan’. Mensen gaan ’s avonds naar een plek waar ze een vuur stoken en papier en hout verbranden. En niet alleen dat, zelfs tot de winkelwagentjes toe… Om de geesten te verdrijven. Maar dat gaat niet zonder lekkere dingen. In het ene dorp met ‘chocolate con churros’ en in het andere dorp met chorizo. Bij ons deden ze dit ritueel op het strand en dus gingen we daar kijken. Ik vond het maar raar, en het was nog gevaarlijk ook. Blijkbaar was het ritueel dat men over dat vuur heen springt. Zelfs kinderen doen vrolijk mee. Geen wonder dat er op deze manier vorig jaar een kindje is verbrand. Het is dat ze zelf zeiden dat het een ‘tonteria’, idioterie was. Ik vond het maar raar, maar ach, heb ik dat ook eens een keer meegemaakt. Tijdens de wandeling kwam het gesprek over ‘Kamp van de Wiel’ weer aan bod. En oooww wat hebben we weer vreselijk moeten lachen. En vooral om de 2 kids, want die hebben af en toe toch rare trekjes… Maar het was zeker weer een geslaagde dag.
Vandaag is een ‘gewone dag’. Geen etentjes bij de Mac of uitstapjes naar ‘tonterias’. Er zal gezwommen moeten worden en verder gaan we weer naar het park en naar het strand. Iets waar we helaas alleen vandaag nog van kunnen genieten, want morgen verschijnen er hier en daar wat wolkjes. Er is een plan om samen zaterdag te gaan met de hele familie. Dus hopelijk is het weer dan goed genoeg.
Ik ga dus nog even door met genieten van deze dagen, want voor ik het weet is het weer voorbij.
Tot snel!
Liefs
xxx