Por Fin!

En ze zijn er dan eindelijk!!! Het moment waar ik op had gewacht. Het had nogal wat voeten in de aarde, want een uur wachten voor de auto en een TOMTOM die je de verkeerde kant ui stuurt, tja dat helpt niet echt. Maar goed, met wat telefoontjes en hulp zijn ze er!!! Gisteravond even een snelle kennismaking met de ouders en toen ieder lekker naar zijn eigen bedje…
Woensdag heb ik weer sinds tijden heerlijk van het strand kunnen genieten. Zo gaat de dag wel snel om, dus het wordt eens tijd dat het zo blijft!! Vader zat nog steeds in Madrid, dus moeder moest alles alleen doen. Iets wat ze natuurlijk niet gewend is, maar wel goed voor haar is. Zo moet je het leren. Gelukkig kwam Gabriela dit keer thuis met een goed punt, dus eindelijk een avond zonder geschreeuw! Zie je wel dat ze het kan. ’s Avonds gaf de moeder mijn een kaar t van oma, waarbij de kinderen maar verbaasd keken. Alweer een kaart van diezelfde oma?! ‘Wat is dat voor een superoma’?! ‘Que ‘chuli’ Wat betekent: wat gaaf dat ze zo vaak een kaart naar je stuurt. Meteen hielpen ze me met het ophangen van de kaart bij de verzameling. En meteen daarna wordt er geteld hoeveel het er dit keer zijn. Helaas ben ik het aantal vergeten, dus zal ik nog een keertje opnieuw moeten tellen.
En zo was het donderdag. De vader zou terugkomen uit Madrid en mijn ouders en Rosemarijn zouden ook op de stoep staan. Maar daarvoor moest ik natuurlijk mijn kamertje een beetje opruimen. Niet dat het echt nodig was, maar het gaat om het idee. De laatste dingen werden gecheckt met de familie of ze zo ongeveer alles hadden en toen was het afwachten. Gabriela moest na school meteen naar de tandarts, de controle. Zo heb ik het nog nooit gezien. Ook Mariana werd mee naar binnen geroepen. Zij was de assistente van vandaag. Handschoenen aan, die natuurlijk veel te groot waren, mondkapje voor, en zo ging ze naast de tandarts helpen bij haar grote zus. Het is jammer dat daar geen foto van te maken was, maar wat een leuk gezicht was dat!
En vervolgens was het de uren aftellen. Ook de kinderen konden niet wachten. Sterker nog, ze hielden zichzelf wakker totdat ze er waren. Het duurde wat langer dan gepland, dus tegen de tijd dat ze er waren had de slaap toch gewonnen en hadden papa, mama en Rosemarijn 2 schattige slapende kindjes gezien. Vanavond een andere poging, eens kijken of ze dan nog zo schattig zijn!
Als het goed is wordt het vandaag lekker weer, dus daar gaan we van genieten. Het plan is om naar een mooie gebiedje te gaan, met een mooi stadje en ook een kerkje op een eiland waar je met behulp van 300 treden moet komen. We zullen eens kijken of de TOMTOM ons dit keer niet de verkeerde kant op stuurt. We zullen er zeker van genieten!
Liefs
X