Una grande cuento

Hola!!

Na een lange tijd dan eindelijk een breichtje. Dus ik zal bij het begin beginnen. De reis was erg lang. Na een heel lang en moeilijk afscheid vertrokken mama en ik richting Salamanca. De busreis duurde maar liefst 2.5 uur ( dus mensen, als je komt ga via Validolid, dat scheelt meer als een uur!) tijdens de busreis zag je alleen maar dode en kale stukken land. De bus was bijna leeg, maar de mensen die erin zaten waren bijna allemaal nederlands. Erg gezellig dus. Het verbaase ons dat er na zoiets ineens een prachtige stad in beeld komt. In Salamanca moesten we nog even het hotel gaan zoeken. er is veel in loopafstand te doen. Heb je even geen zin om te lopen: neem een bus. Een enkeltje kost maar liefst 0.77 cent.
Die avond hebben we heerlijk gegeten en alvast de sfeer geproeft in Salamanca. En die is echt geweldig! Een heel mooi verplicht Plaza de Mayor. Een plaatje!
De volgende dag hebben we alles eens goed bekeken. We zijn vast op inspectie geweest bij het gastgezin, hebben de winkelstraat gevonden en zijn op zoek gegaan naar de school. Die is heel makkelijk te vinden. Je onthoudt dat je de straat van de Mango in moet en vervolgens tegenover de ZARA de straat in moet, omdat daar je school is. Nee, dat kan ik nog wel onthouden!
Tijdens de lunch hadden we al een Nederlands meisje ontmoet. Dus dat begon al goed. Meteen telefoonnummers uitgewisseld natuurlijk.
En dan is daar het moment van de waarheid. Hoe ziet de moeder eruit, hoe ziet het er uberhaupt van binnen uit. Marie Jose moest wel lachen toen ze me zag. Zoveel koffers! In de kamer zag ik wie mijn kamergenoot was. Annabel. Het meisje dat we al in de bus hadden ontmoet. Wat een toeval! Verder zitten er nog meer nederlanders in het gastgezin, 2 amerikaanse, een belg ( voor de kenners, '' snel schep de zeel leeg!'', een duitse jongen, 2 engelsen. Een huis vol dus. Maar wel erg gezellig! Mama mocht ook blijven eten die avond. En zelfs morgenmiddag. Kon ze de sfeer ook eens proeven. Nou en die is geweldig!
Die avond sliep ik voor het eerst in het gezin. Het bed is te klein, want ik kom een kilometer met mn voeten over de rand, maar verder heb ik niet veel te klagen. Maar het ontbijt valt hier toch vies tegen. Ze eten heel weinig en geen brood, dus dat is toch wel jammer. Dan zal ik zelf brood moeten kopen om de heerlijke hagelslag en pindakaas op te eten.
Die dag was ook mijn eerste schooldag. Ik kwam in een klas met 10 studenten waarvan er maar liefst 7 nederlands waren. Erg gezellig natuurlijk! En in de pauzes leer je natuurlijk nog meer Nederlanders kennen. Dus er zullen hier genoeg gezellige dingen gedaan worden met elkaar.
Op Plaza de Mayor zat mama heerlijk een boekje te lezen toen ik voorbij kwam. Ik moest nog even melden dat er om half 3 paella gegeten werd, dus dat ze dat niet moest vergeten.
Aan tafel wordt er Spaans gesproken. En het verstaan gaat op zich best redeiljk, maar probeer maar eens iets terug te zeggen. Niet echt gemakkelijk! Maar over een week kan ik vast meer zeggen.
En omdat mama toch een lege koffer mee naar huis moet nemen zijn we die middag maar meteen gaan shoppen. En ik kan je vertellen dat die koffer nu goed vol zit. Je gaat hier naartoe voor kleren, maar mama ging uit eindelijk naar huis met een sprei en een kussen met bijbehorende sloop. Wie had dat gedacht?! Natuurlijk zijn er wat kleren gekocht, maar niet teveel, want het moet straks ook weer naar huis. En als jullie komen, ga ik ook weer flink inslaan, dus ik moet me hier inhouden!
Die avond was wederom erg gezellig. Het plein was weer net zo mooi als de dag daarvoor en overal klinkt muziek. Allemaal enorm gezellig. Maar omdat we beide de volgende ochtend vroeg op moesten gingen we toch maar op tijd naar bed. Vanaf morgen zou ik het allemaal alleen moeten doen. En kan ik niet meer gezellg op een terras gaan zitten met mn moeder.
En dan vandaag. Alweer een emotioneel afscheid. Na deze gezellige dagen. Gelukkig is de bushalte niet zo ver lopen, dus kon ik mee meelopen. En achja, ik was daardoor 5min te laat op school. Maar ik had een hele goede rede!
En nu zit ik hier dan. Alweer bijna 5uur, dus de dag is alweer bijna voorbij. Gelukkig komen er heel veel mensen in de herfstvakantie. En ik heb ook erge lieve mensen in het gastgezin waar ik de komende tijd gezellige dingen mee kan doen. Het zal soms zwaar worden, daar ben ik van overtuigd. Maar er zullen ook hele leuke en goede momenten zijn. Die zijn er heel veel!
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar Hasta Luego. Ik ga nu weer lekker de stad in, met wat vriendinnen shoppen. En nee, ik zal niks kopen. Njaa misschien dan!

Dikke kus
x